Met 24 deelnemers, ongeveer gelijk aan vorige toernooien, en met een gemiddelde rating van ca 1700 was het een sterk bezet toernooi. Het werd een gezellig toernooi waar de onvermijdelijke taferelen (onenigheid na afloop van een spelletje) weer plaatshadden. 

Het was volle bak aan de Escamplaan, want maar liefst 42 schakers gaven acte de présence op die regenachtige ochtend. Omdat er geen gedoodverfde winnaar in de gelederen was, werd het een zeer spannende dag en na 6 ronden stonden er drie spelers gezamenlijk aan kop. Mike Hoogland kwam tegen Ton Bodaan niet verder dan remise en dus was het wachten op de andere topper tussen Osman Bruls en André Wagner. De laatste sloeg een remiseaanbod af en kwam een pion voor in het moeilijke eindspel met zware stukken.

De opkomst was iets beter dan bij het eerste toernooi van deze cyclus, maar helaas lieten opnieuw de vertegenwoordigers van de organiserende vereniging het nogal afweten, al waren ze wel de grootste delegatie. De krachtverschillen in de top waren klein en details werden bepalend. De immer sterk spelende Erwin Casareno was vanaf de start de gedoodverfde winnaar, als voormalig cycluswinnaar en overwinnaar in de vorige editie.

Het aantal deelnemers viel met 23 wat tegen en vooral viel op dat de sterkere spelers, die normaal gesproken bij dit toernooi wel aanwezig zijn, waren weggebleven. Op één na dan en die werd voor de anderen de uitdaging van de dag. Igor Coene liet zich echter niet van de wijs brengen en speelde en won lange, zorgvuldige partijen die hem na 6 ronden reeds verzekerden van de overwinning. Met de traditionele salonremise in de laatste ronde werd de eerste prijs getoucheerd.

Een goede opkomst met veel sterke spelers op een frisse maar zonnige zaterdag, dat was het 3e lustrumtoernooi van Haagse Toren als afsluiting van de Rapidcyclus. Hans Segers ging vanaf de start goed en hij moest slechts één partij prijsgeven, maar de concurrentie miste ook punten en dus ging de eerste prijs naar de Vogelwijker, die ook lid is van de organiserende vereniging.

Evenals vorig jaar een matige opkomst met 22 spelers (ongeveer evenveel als de temperatuur buiten in graden), maar die waren wel meer aan elkaar gewaagd en de kansen bleven van ronde tot ronde wisselen. Totdat tegen het einde er toch twee duidelijk bovenuit begonnen te steken en de uiteindelijke nummer 3 van zijn leidende positie verdreven. Onder de deelnemers werden een beker en 12 prijzen verdeeld. Voor Wim Vink was dit zijn eerste rapidoverwinning.

Een goede opkomst op deze koude, regenachtige zaterdag, met deelnemers uit de Leidse en Rotterdamse regio. De rapidcyclus breidt zich duidelijk uit. Er werden veel spektaculaire partijen gespeeld en de kanshebbers deden hun best om elkaar punten af te vangen. Uiteindelijk prolongeerde Peter Wilschut zijn kampioenschap bij het toernooi van de Haagse Schaakvereniging met een vol weerstandspunt op zijn concurrent Philip Westerduin. Pas op de vierde plaats vinden we Haagse vertegenwoordigers.

Peter Huybens maakte een grote serie foto's, waarvan onderaan een tiental zijn te zien.

Helaas moesten een aantal mensen, na aanvankelijke aanmelding, verstek laten gaan om uiteenlopende redenen, maar degenen die er wel waren amuseerden zich uitstekend en de nodige verrassende uitslagen zorgden voor een spannende strijd. Voor het eerst in maanden liet ook voormalig cycluswinnaar Erwin Casareno zich weer zien en ging gelijk aan de haal met de eerste prijs. Dat belooft nog wat als hij besluit ook in de nog komende toernooien deel te nemen.

Evenals vorig jaar was de top van het toernooi zwaar bezet, waarbij een hoofdrol was weggelegd voor Henk Alberts en cycluswinnaar 2004 Peter Wilschut. Zij hielden elkaar in het onderling duel in evenwicht en de beslissing zou derhalve vallen door de weerstandspunten toen beiden geen punten meer lieten liggen. Voor het overall-klassement staan de heren gelijk, maar in het toernooi ging de eerste plaats met een nipt veschil naar de speler van Voorschoten.