In het tweede toernooi van de cyclus werden goede zaken gedaan door diverse deelnemers die voor een overallprijs spelen. Het mag daarom niet verbazen dat er een verhitte strijd woedde aan diverse borden. Henk Alberts heeft opnieuw zijn visitekaartje afgegeven en won ook dit toernooi, wat hem een uitgelezen positie heeft bezorgd om met een goed eindresultaat in één van de volgende toernooien de cyclus te gaan winnen. Andere spelers die opnieuw bij de top eindigden waren Lothar van der Sluijs, Frans Pieter van den Bos en Geurt Jan van der Meiden.

Het was buiten vervelend weer, maar binnen vlogen de vonken er af. En dat was geen wonder, want de opkomst was uitstekend (evenals vorig jaar 40 deelnemers) en de kwaliteit van de spelers hoog. Het werd wel snel duidelijk dat de winnaar van de vorige editie het ditmaal niet zou gaan redden. In zijn plaats acteerde tweevoudig toernooiwinnaar Henk Alberts op topniveau en bond de ene na de andere tegenstander aan zijn zegekar, behalve dan veteraan Wim Reimer, die hem op remise wist te houden.

Het laatste toernooi van de cyclus kende veel spektakel en bovendien stonden er nog de Van Stockumprijzen op het spel. Ton Bodaan deed zijn best om zijn derde toernooi goed af te leggen voor de derde titel, maar het liep allemaal minder voorspoedig dan een week eerder bij DD. De man in vorm was dit keer thuisspeler Mike Hoogland, die deze keer Richard Oranje van de overwinning hield. Maar voor Richard was er een andere beloning.

Het was wederom een gezellig samenzijn in het Nationaal Schaakgebouw, wat ging leiden tot een historische gebeurtenis op alweer het derde toernooi van deze rapidcyclus. Jan van der Meer speelde daarbij een opvallende rol, toen hij in de laatste ronde een kanshebber voor de overwinning op remise wist te houden. Als gevolg hiervan werd Ton Bodaan de alleenheerser in het veld en mocht de tweevoudig cycluswinnaar voor de allereerste keer de eerste prijs van een toernooi mee naar huis nemen.

Het toernooi van HSV heeft in de loop een reputatie opgebouwd van zowel gezelligheid als stevige competitie. Er was dan ook een brede top aanwezigheid, die elkaar stevig het vuur aan de schenen legde. Mike Hoogland (SHTV) ging halverwege aan de leiding, maar wist de hete adem van de concurrentie in de nek. Met solide spel wist Henk Alberts zich uiteindelijk te verzekeren van de eerste prijs. De toernooi-organisatie had weer stevig in de bus geblazen en kwam met een zeer volle tafel met prijzen, waar ruim de helft van de deelnemers een keuze uit mochten maken.

Met 40 deelnemers was er een uitstekende opkomst op het openingstoernooi van de cyclus van dit jaar. Er waren nogal wat gekende rapidspelers aanwezig en dat zorgde voor een enorme climax. In de laatste ronde waren er nog drie kanshebbers voor de overwinning: Richard Oranje, Frans Pieter van den Bos en Maurits Bons. Doordat de eerste twee elkaar troffen, kon de laatste wel eens het spreekwoordelijke been weg gaan kapen. En dat gebeurde. Terwijl er aan het ene bord remise werd gespeeld, knokte Maurits in een krankzinnige partij tegen Lothar van der Sluijs voor zijn kansen.

Het was een warme dag, zowel buiten als binnen, waar velen nog voor hun laatste kans op een prijs speelden, met als hoofdprijs één van de prijzen van Van Stockum. Vanaf het begin waren de bedoelingen van Mike Hoogland duidelijk; hij won zijn eerste vijf partijen op rij, maar werd toen gestuit door clubgenoot Melchior Vesters, winnaar van het Haeghe Ooievaar-toernooi. De weerstandspunten moesten uiteindelijk de doorslag geven en dat deden ze overtuigend.